Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

Μετάλλαξη

Πάλι εδώ. Ξεζουμισμένος από την απορροφητική ικανότητα της οθόνης και πιθανότατα με πονοκέφαλο που θα τον βγάλω ξαπλώνοντας. Ωστόσο, δεν έχω επιλογή. Το άλλοθι που προσφέρει η δουλειά και η αποφυγή της πραγματικής καθημερινότητας με σέρνουν να δένω μόνος μου το σχοινί που με κρατάει καρφωμένο στην καρέκλα μου. Απομόνωση;

Πώς μπορεί να μιλά κανείς για απομόνωση στο διαδίκτυο; Χωρίς πολύ σκέψη η απομόνωση είναι έξω στο μικρόκοσμό μας. Δηλαδή, πόσο μπορεί να απλώνεται ο κόσμος μας μια κανονική ημέρα της ζωής μας; Όσο και να γεμίσει το 24ωρο με οικογένεια, φίλους, γνωστούς και αγνώστους, γνωριμίες και εκπλήξεις, είναι αδύνατο να αγγίξεις το ένα τρίτο από αυτά που μπορείς να γνωρίσεις διαδικτυακά. Εδώ μπορείς να δεις πράγματα που δεν θα τα δεις ποτέ σε δέκα ζωές. Αλλά εδώ είναι η απομόνωση......Ίσως η αναφορά να γίνεται αποκλειστικά στο βιωματικό. Η θρυλούμενη απομόνωση ίσως να ανταποκρίνεται μόνο στην άποψη ότι δεν ζεις αλλά παρακολουθείς. Μπούρδες.........όταν χάνεις λεφτά σε ένα ηλεκτρονικό καζίνο, όταν τριγυρνάς σε εικονικές πολιτείες και συναλλάσσεσαι με πραγματικό, ζεστό χρήμα, όταν μιλάς με κάποιον που τον βλέπεις και τον ακούς έστω από την κάμερά του, τι από όλα αυτά είναι ψεύτικο, τι από όλα αυτά δεν είναι βιωματικό; Μπορεί να μου πει κάποιος που λατρεύει το μότο "μην μένετε στο σπίτι;" Αγριολούλουδα είμαστε να χρειαζόμαστε τον επιβλαβή ήλιο για πειραγμένη φωτοσύνθεση; Μήπως στο δρόμο μπορώ να πω ότι αισθάνομαι, να κυκλοφορώ ντυμένος όπως θέλω, να αφιερώνω το χρόνο μου σε ασύνδετα θέματα, να είμαι ρε παιδί μου όπως γουστάρω χωρίς να αυτοδεσμεύομαι (το λιγότερο); Γιατί απελευθερώνει τόσο το ψευδώνυμο; Τελικά που ζεις; Έξω η μέσα;

Υ.Γ.: Πάλι άλλο ήθελα να πω κι άλλο μου βγήκε......

7 σχόλια:

Blonde είπε...

Είναι θέμα συζήτησης μεγάλης η σύνδεση που έχει γίνει με το internet και την απομόνωση. Εκ πείρας, ναι, σε απομονώνει λίγο, αυτό βέβαια πάντα κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Δεδομένου ότι δεν δουλεύω, και πέρασα μια ίωση στο στομάχι, το αυτοκίνητο έχει χαλάσει και η κολλητή έχει τον αδερφό της στο νοσοκομείο, έκατσα κλεισμένη μέσα στο σπίτι μια εβδομάδα με μοναδικό κολλητό το τηλέφωνο και το δίκτυο (et agapaei pc)!. Ήταν κάποιες στιγμές που πραγματικά ένοιωθα σέ άλλο κόσμο, αποκομμένη και μόνη.
Όμως από την πλευρά που το θέτεις, πόσο δίκιο έχεις. Όλο το προηγούμενο ήταν θεωρία, στη πράξη: μίλησα με κόσμο, διάβασα ειδήσεις, είδα ταινίες, αντάλλαξα μηνύματα με ανθρώπους που δεν γνώριζα πριν. Βλέπεις, ίσως τελικά το μόνο πρόβλημα του internet είναι η λέξη καρέκλα, όλα αυτά τα έκανα καθισμένη σε μια καρέκλα, ίσως να ήταν καλύτερα να τα έκανα κάπου έξω, να νοιώσω το κρύο, να δώ κόσμο από κοντά, αλλά που; Σε ένα internet cafe??

Blonde είπε...

Αν θες πέρνα από το Greek Bloggers Book, θα μεγαλώσει η διαδικτυακή παρέα...

Ανώνυμος είπε...

Gostei muito desse post e seu blog é muito interessante, vou passar por aqui sempre =) Depois dá uma passadinha lá no meu, que é sobre frases e poesias, espero que goste. O endereço dele é http://mil-frases.blogspot.com. Um abraço.

Blonde είπε...

Πρόσκληση Blogοπαιχνίδι μπες στο blog μου.

MenieK είπε...

Τελικά... ζεις?

virginia Diakaki είπε...

den peirazei poy soy vgike allo, itan poly kalo
pantos ego imoun simera kapou pou den epine to kinito gia 6 ores kai epitelous xalarosa. tha to petaxo to rimadi.. asxeto

Renegade είπε...

meniek: Εάν εγώ έβαλα υπαρξιακό πρόβλημα μεγέθους Α εσύ το σήκωσες στο τετράγωνο. Επιγραμματικά πάντως ....ζούμε. Είμαι βέβαιος γι'αυτό. Μικροζωές αλλά ζούμε....Και δεν ανέχομαι να μου λέει ο απέξω πώς θα ζήσω καλύτερα ή περισσότερο.
x: Εσένα γιατί όταν σε βλέπω κάτι με πιάνει (μην το πετάξεις πάνω μου το ρημάδι,ok); Πάντως κάποια στιγμή πρέπει να πω κι αυτό που θέλω :)