Συνταγή

Για όσους έτυχε να έχουν την αφορμή θα γνωρίζουν ότι επικρατεί η παιδαγωγική αντίληψη πως το παιδί, από πολύ μικρή ηλικία, θα πρέπει να έχει απόλυτη ελευθερία, ενθάρρυνση, αγάπη, παιχνίδι, ηρεμία, κατανόηση.......και άλλα τέτοια όμορφα για να μπορέσει να αναπτύξει την κρίση του, να είναι ισορροπημένο, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, να γίνει κοινωνικό.......και άλλα τέτοια όμορφα.
Αντίθετα ένα παιδί που ζει μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με ένταση, που δέχεται την απόρριψη στις κακές του στιγμές, που "φορτώνεται" με δραστηριότητες και ευθύνες, που συγκρίνεται συνεχώς με πρότυπα.......και άλλες τέτοιες συμπεριφορές γίνεται ψυχωτικό, κομπλεξικό, αδύναμο, αντικοινωνικό και εμφανίζει.......και άλλες τέτοιες συμπεριφορές.
Εγώ επειδή έχω την αφορμή γνωρίζω αυτές τις αντιλήψεις. Και αν κρίνω από κάποια ζωντανά παραδείγματα μπορώ να επιβεβαιώσω, εντελώς εμπειρικά, την αλήθεια των παραπάνω αντιλήψεων. Εκείνο που δε γνωρίζω είναι ο μηχανισμός ανάπτυξης συγκεκριμένων συμπεριφορών μέσα από συγκεκριμένες συνθήκες στην παιδική ηλικία. Και εκείνο που μου φαίνεται ιδιαίτερα περίεργο είναι πώς ένα παιδί που μαθαίνει (ή έστω παροτρύνεται) από πολύ μικρή ηλικία να μοιράζεται τα παιχνίδια του, να μην ασκεί βία (κάθε είδους) για να πάρει αυτό που θέλει, να συζητάει όταν κάτι το απασχολεί, να κατανοεί την ύπαρξη ενός προγράμματος στη ζωή του (παιχνίδι, φαϊ, ύπνος, κλπ.), πώς λοιπόν αυτό το παιδί δεν θα καταλήξει να γίνει ο ανθρωπάκος των 10 μικρών Μήτσων (τον θυμάστε; αυτός με τις ασκήσεις θάρρους) αλλά θα καταφέρει να ζήσει καλά σε έναν κόσμο - ζούγκλα που τα περισσότερα παιδιά μεγαλώνοντας με βία, πίεση και παροχές άλλοθι για την ανεπάρκεια των γονέων πιθανότατα θα καταλήξουν άρπαγες και επίβουλοι για την καλοπέραση τους. Μήπως γνωρίζετε να μου πείτε;

Υ.Γ.: Το τελευταίο θέμα της χρονιάς δεν είναι τυχαίο ότι έχει να κάνει με παιδιά. Σε δυο μέρες θα γεννηθεί ένα νέο έτος, ένα νέο παιδί του ατέρμονου χρόνου που θα σημαδέψει μεγαλώνοντας τη ζωή όλων μας μ'εκείνα και με τ'άλλα. Όπως και τα παιδιά.......Κι όπως λέμε για τα παιδιά "Γερό να'ναι..." έτσι και για το 2008 θα πω "Με υγεία...". Όλα τ'άλλα παλεύονται. Καλή Χρονιά

Σταχυολογήματα

Από τον Συγγρό (ΚτΕ) της προηγούμενης εβδομάδας ξεπατικώνω δύο πολύ ωραία και διδακτικά ανέκδοτα. Καλή διασκέδαση και περίσκεψη:

1.
Έντεκα άνθρωποι κρατούσαν το ίδιο σκοινί που κρεμόταν από ένα ελικόπτερο. Δέκα ήταν άντρες και μία γυναίκα. Το σκοινί δεν ήταν αρκετά δυνατό για να κρατήσει και τους έντε­κα, γι' αυτό και αποφάσισαν ότι ένας άνθρωπος θα έπρε­πε να πέσει, διαφορετικά θα έπεφταν όλοι... Δεν κατά­φερναν να διαλέξουν τον άν­θρωπο, αλλά ξαφνικά η γυ­ναίκα με δυνατή φωνή ανα­κοίνωσε ότι προσφερόταν από μόνη της να πέσει. Στο κάτω κάτω, είπε, ήταν συ­νηθισμένη να θυσιάζει τα συμφέροντα της μιας και:

Σαν μητέρα, πάντα έδινε προτεραιότητα στα παιδιά.

Σαν σύζυγος, παραμέριζε τα συμφέροντα της γι' αυτά του συζύγου της.

Σαν κόρη, υποτασσόταν στον πατέρα της.

Σαν επαγγελματίας, άφη­νε τα αφεντικά της να παίρ­νουν τη δόξα για τις δικές της επιτυχίες.

Σαν γυναίκα, κοιτάζοντας ψηλά στο άπειρο και βάζο­ντας το χέρι στην καρδιά, η αποστολή της ζωής της ή­ταν να θυσιάζεται για τους άλλους χωρίς να περιμένει τίποτα σε αντάλλαγμα.

Συγκινημένοι οι άντρες ξέ­σπασαν σε χειροκροτήμα­τα... και έπεσαν.

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Ποτέ μην εμπιστεύεσαι την αυταπάρ­νηση μιας γυναίκας, μπορεί να είναι γενναία... αλλά δεν είναι ηλίθια!

2.

Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων αγοράζει ένα σπίτι σε μια μι­κρή κωμόπολη. Δύο μήνες με­τά την εγκατάσταση τους, τους κάνει επίσκεψη ο δήμαρχος και τους ρωτά:

Πώς σας φαί­νεται το χωριό μας; (δίνουν μια συνηθισμένη απάντηση).

Είστε ευχαριστημένοι από το σπίτι σας; (δίνουν μια συνη­θισμένη απάντηση).

Χρειάζε­στε κάτι που μπορούμε να κά­νουμε για σας; (δίνουν μια συ­νηθισμένη απάντηση).

Πώς περνάτε τον καιρό σας; Ο γέ­ρος απαντά: Το πρωί ξυπνάμε κατά τις 7 και ξεκινάμε με σεξουαλική δραστηριότητα. Στις 8 παίρνουμε το πρωινό μας και μετά το μπάνιο μας και ξανά σεξουαλική δραστηριότητα. Μετά ξεκινάμε για την αγορά και στο γυρισμό ταχτοποιούμε τα ψώνια μας και έχουμε σεξουαλική δραστηριότητα. Το μεσημέρι κατά τη 1 τρώμε και μετά έχουμε σεξουαλική δραστηριότητα. Μετά πάμε για ύπνο μέχρι τις 4 και ξυπνώ­ντας έχουμε σεξουαλική δρα­στηριότητα. Αργότερα βλέ­πουμε τηλεόραση μέχρι τις 8, διακόπτοντας βεβαίως το πρό­γραμμα λόγω σεξουαλικής δραστηριότητας. Μετά θα φά­με κάτι ελαφρύ και θα συνε­χίσουμε με σεξουαλική δραστηριότητα. Στη συνέχεια θα διαβάσουμε κάτι στο κρεβάτι και θα κοιμηθούμε, αφού πρώτα έχουμε σεξουαλική δραστηριότητα.

Ο δήμαρχος, που ακούει τόση ώρα με τις τρίχες σηκωμένες στο κεφάλι, ρωτά τον γέρο: Τι ηλικία έχε­τε;

Εγώ 86 και η γυναίκα μου 78, του απαντά.

Σκύβοντας στο αυτί του γέρου ο δήμαρχος τον ρωτά: Τι εννοείτε παρα­καλώ με τον όρο «σεξουαλική δραστηριότητα»;

Και ο γέρος τού απαντά: Μου σπάει τα αρ­χίδια!

Δεν προλαβαίνω

Ο Δεκέμβριος δεν είναι καλός μήνας για γράψιμο. Ενώ είχα πολλές αφορμές και όρεξη να τις αξιοποιήσω και να γράψω δυο αράδες δεν το έκανα τρέχοντας να προλάβω το κλείσιμο των υποχρεώσεών μου, την εξόφληση των λογαριασμών μου, τα δώρα των ημερών και ένα σωρό άλλα πράγματα. Έχω μια "εντελώς ανόητη" προσέγγιση στο θέμα. Θέλω το πρωί της Πρωτοχρονιάς να μην έχω καμμια εκκρεμότητα από το 2007. Είναι δυνατόν; Εκεί είναι η ανοησία......ωστόσο, εξακολουθώ να λειτουργώ έτσι και δεν έγραψα τίποτα τόσο καιρό.
Αυτό βέβαια το παθαίνω και στον ημερήσιο, εβδομαδιαίο και μηνιαίο προγραμματισμό μου. Δηλαδή, ξεκινώ το πρωί να σχεδιάσω τις δουλειές της ημέρας και βάζω τόσα πολλά πράγματα σαν να είναι η ημέρα της συντέλειας. Φυσικά, προλαβαίνω λιγότερα από τα μισά. Λέω τη Δευτέρα ότι θα έχω κάνει "αυτά" μέχρι την Παρασκευή και όταν κάθομαι να δω τι είπα, βλέπω δουλειά δύο μηνών. Εντούτοις, δεν τα διαγράφω...... Αυτό το κακό βέβαια είχε φανεί από νωρίτερα. Θυμάμαι σε μια εξεταστική κατέβηκα σε 12 μαθήματα και υπήρχαν και 3 ακόμα τα οποία υποχρεωτικά μπορούσα να δώσω στο θερινό εξάμηνο. Πέρασα τελικά τα 10 και μου έμεινε η στενοχώρια γιατί δεν πέρασα τα άλλα 5!! Προσέξτε, όχι τα άλλα 2, αλλά τα άλλα 5, δηλαδή και τα 3 στα οποία δεν είχα κατεβεί γιατί απλώς δεν ήταν στην εξεταστική περίοδο. Άντε να το εξηγήσεις αυτό και να μη σε δείρουν. Τέλος πάντων, πρέπει να φύγω......έχω δύο ώρες ακόμα πριν κλείσει η 19η και έχω τόσα να κάνω......Θα ξαναπεράσω σύντομα. Τα λέμε.

Λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα

Διάβασα σήμερα το πρωί το φύλλο της "Καθημερινής" της προηγούμενης εβδομάδας. Το συνηθίζω αυτό καθώς δεν βρίσκω τον χρόνο να διαβάσω εφημερίδα στην ώρα της. Εξάλλου τα σαββατοκυριακάτικα φύλλα έχουν αυτό το πλεονέκτημα......δεν αναφέρονται μόνο στην επικαιρότητα.
Είχα κρατήσει το φύλλο γιατί είχα εντοπίσει κάποια άρθρα του ενδιαφέροντός μου. Μετά μεγάλης μου χαράς διαπίστωσα ότι υπήρχαν κι άλλα άρθρα τα οποία επίσης με ενδιέφεραν και τα οποία διάβασα ευχάριστα. Στέκομαι εδώ σε δύο από αυτά που περιγράφουν δύο συγκρουόμενους κόσμους σήμερα. Το πρώτο με τίτλο "Έλα μωρέ,αυτά θέλει ο κόσμος" του Α. Παπαχελά περιγράφει τον έναν κόσμο: της εντυπωσιοθηρίας (πού τη βρήκα τη λέξη......) του παλαιότερου και σύγχρονου καθρέφτη της κοινωνίας, δηλαδή των μέσων και του τύπου. Στο σημείωμά του ο κ. Παπαχελάς "προβληματίζεται" για την επίπλαστη πραγματικότητα που καταγγέλλει ότι παράγουν τα μέσα και ο τύπος ψυχρά, ασυνείδητα και ανερυθρίαστα . Εγώ θα προσέθετα στον κ. Παπαχελά και κάτι που δε λέει: το κάνουν και υποβολιμαία. Το σημείωμα καταλήγει με μια υποκρισία, μια υπεκφυγή και ένα τραγικό λάθος:
1. Η υποκρισία είναι ότι εξοργίζεται από τους συναδέρφους του που έχουν απάντηση στο ερώτημα γιατί παραπληροφορούν......Κύριε Παπαχελά εάν πραγματικά εξοργίζεστε, εκθέστε τους. Έχετε κάνει ένα καλό ξεκίνημα......Θίξατε το θέμα, εκθέσατε τον προϊστάμενο σας στην ΑΥΓΗ της εποχής των φοιτητικών σας χρόνων (είναι σαφής η πρόθεσή σας να μιλήσετε με στοιχεία), γιατί δεν μιλάτε με ονόματα και για το σήμερα για να πειστώ κι εγώ ότι όντως προβληματίζεστε, όντως εξοργίζεστε και θυμώνετε και όντως επιζητείτε να συμβάλλετε σε μια άλλη δημοσιογραφία που δεν παραπληροφορεί;
2. Η υπεκφυγή του κ. Παπαχελά είναι διπλή και κατά το ήμισυ παραδεκτή και από τον ίδιο. Λέει στην τελευταία γραμμή ότι: "μάλλον δεν θέλει να έχει απάντηση στο γιατί" οι συνάδερφοι του επιδίδονται στο σπορ του κιτρινισμού. Κρίμα! Δείχνει τόσο δέσμιος (δεν ξέρω σε τι) που αναιρεί όλη την "αγωνία" του. Λέει επίσης ότι: "όσο θα μπαίνουν στο επάγγελμα νέα παιδιά με άλλο επίπεδο από το δικό μας, θα αλλάζουν και αυτές οι γραφικές παραδοξότητες". Πάλι υπεκφυγή αλλά αυτή τη φορά όχι από μια θέση αλλά από τη ζωή την ίδια. Τι μας λέει: Ας βγάλουν το φίδι από την τρύπα οι επόμενοι! Δεν θα μπω σε συζήτηση γι'αυτό αν και θα μπορούσα να πω πάρα πολλά (π.χ. γιατί να ασχοληθούν οι επόμενοι αφού έτσι το βρίσκουν ή γιατί πολεμούνται μετά μανίας οι επόμενοι που πάνε να αλλάξουν κάτι, κλπ.) Θα αναφερθώ μόνο στο δεύτερο άρθρο που κράτησα από το ίδιο φύλλο της ίδιας εφημερίδας: "Οι Κοινωνικά Ευαίσθητοι Πολίτες είναι εδώ" των Σπ. Καραλη και Ελ. Καρανάτση. Αυτός είναι ο δεύτερος κόσμος ......Ένας κόσμος ανθρώπων που δεν περιμένουν υποκριτικά κάποιον άλλον να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ένας κόσμος επιστημόνων, παπάδων, νέων και ηλικιωμένων, κλπ. που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Τολμούν να στιγματίσουν και να παλέψουν τα κακώς κείμενα. Και είναι ένας κόσμος αυτός τόσο μεγάλος και πλούσιος, όσο μεγάλος και αποκρουστικός είναι ο αντίθετος κόσμος της απάθειας, της ακινησίας, του εφησυχασμού, του ψευτοπαρεμβατισμού και της απάτης. Και στον πρώτο κόσμο υπάρχει η ελπίδα στην κοινωνία μας σήμερα και είναι μεγάλη. Για να γκρεμίσουμε το δεύτερο κόσμο θέλει λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα....
Και επειδή χρωστάω κάτι ακόμα: Το συνειδητό ψέμα και η διατήρηση της αποχαύνωσης από τους κατ'επάγγελμα διαμορφωτές της κοινής γνώμης δεν είναι "γραφική παραδοξότητα" αλλά αποτρόπαιο έγκλημα κατά της κοινωνίας κύριε Παπαχελά. Και αυτό σας το χρεώνω ως τραγικό λάθος.........με επιείκεια.

Υ.Γ.1: Για να μην δημιουργηθούν υπόνοιες πρέπει να ξέρετε ότι δεν έχω απολύτως καμιά σχέση με το δημοσιογραφικό χώρο.
Υ.Γ.2: Μου πήρε κάμποση ώρα να ετοιμάσω αυτή την ανάρτηση. Δεν την ήθελα τόσο μεγάλη αλλά είναι ο κόπος μου βρε παιδιά, συγχωρήστε με!

Πού θα ήθελες να δεις το Tabula rasa τυπωμένο

Η Lianne ευγενώς με κάλεσε σε ένα παιχνίδι με τον τίτλο από πάνω. Πρώτη φορά με καλούν σε τέτοιο παιχνίδι και αν θέλω να με ξαναπαίξουν πρέπει να ανταποκριθώ. Και επειδή θέλω έκατσα και σκέφτηκα πού πραγματικά θα ήθελα να δω το λογότυπο του ιστολογίου μου τυπωμένο.
Όσο το σκεφτόμουν τόσο διαπίστωνα την υπέρμετρη ματαιοδοξία μου. Έτσι κατέληξα σε τρία πράγματα που θα ήθελα να συνδυαστούν με το tabula rasa τόσο επειδή ταιριάζουν και εννοιολογικά όσο και, κυρίως, επειδή είμαι ψωνάρα.......
Πρώτα λοιπόν θα ήθελα το λογότυπο να είναι γραμμένο σε κάτι πραγματικά χρήσιμο που θα θυμίζει καθημερινά στον καθένα πόσο απαραίτητο ήταν αυτό το ιστολόγιο στη διαμόρφωση μιας υπεύθυνης και ειλικρινούς στάσης ζωής με αισθητική και πολύ....χρώμα.

Στη συνέχεια θα ήθελα το ιστολόγιο μου να συνδεθεί με τα μεγάλα προβλήματα των καιρών μας και του μέλλοντος. Να αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενεές ακόμα και εάν πρέπει για τον σκοπό αυτό να βουτήξει εκατομμύρια φορές σε παγωμένα νερά.
Και τέλος θα ήθελα να δω τον καημό μου να εκπληρώνεται. Στη χώρα που όλοι είναι συγγραφείς θα ήθελα κι εγώ να δω το λογότυπο του ιστολογίου μου σαν τίτλο ενός βιβλίου μου με πραγματική συνεισφορά στην ελληνική λογοτεχνική παράδοση και στη διάπλαση των παίδων.
Με βρίσκετε υπερβολικό; Εμ δε φταίω εγώ με τα παιχνίδια που πάτε και σκαρφίζεστε..............
Για να δούμε τι απόψεις έχουν οι 22FONOI, η ΤΡΙΑΝΤΑΡΑ και το Μουνί.
Υ.Γ.1: Ελπίζω να έπαιξα σωστά το παιχνίδι. Αν όχι δε φταίω εγώ.....δε μου εξήγησε κανείς.

Μετάλλαξη

Πάλι εδώ. Ξεζουμισμένος από την απορροφητική ικανότητα της οθόνης και πιθανότατα με πονοκέφαλο που θα τον βγάλω ξαπλώνοντας. Ωστόσο, δεν έχω επιλογή. Το άλλοθι που προσφέρει η δουλειά και η αποφυγή της πραγματικής καθημερινότητας με σέρνουν να δένω μόνος μου το σχοινί που με κρατάει καρφωμένο στην καρέκλα μου. Απομόνωση;

Πώς μπορεί να μιλά κανείς για απομόνωση στο διαδίκτυο; Χωρίς πολύ σκέψη η απομόνωση είναι έξω στο μικρόκοσμό μας. Δηλαδή, πόσο μπορεί να απλώνεται ο κόσμος μας μια κανονική ημέρα της ζωής μας; Όσο και να γεμίσει το 24ωρο με οικογένεια, φίλους, γνωστούς και αγνώστους, γνωριμίες και εκπλήξεις, είναι αδύνατο να αγγίξεις το ένα τρίτο από αυτά που μπορείς να γνωρίσεις διαδικτυακά. Εδώ μπορείς να δεις πράγματα που δεν θα τα δεις ποτέ σε δέκα ζωές. Αλλά εδώ είναι η απομόνωση......Ίσως η αναφορά να γίνεται αποκλειστικά στο βιωματικό. Η θρυλούμενη απομόνωση ίσως να ανταποκρίνεται μόνο στην άποψη ότι δεν ζεις αλλά παρακολουθείς. Μπούρδες.........όταν χάνεις λεφτά σε ένα ηλεκτρονικό καζίνο, όταν τριγυρνάς σε εικονικές πολιτείες και συναλλάσσεσαι με πραγματικό, ζεστό χρήμα, όταν μιλάς με κάποιον που τον βλέπεις και τον ακούς έστω από την κάμερά του, τι από όλα αυτά είναι ψεύτικο, τι από όλα αυτά δεν είναι βιωματικό; Μπορεί να μου πει κάποιος που λατρεύει το μότο "μην μένετε στο σπίτι;" Αγριολούλουδα είμαστε να χρειαζόμαστε τον επιβλαβή ήλιο για πειραγμένη φωτοσύνθεση; Μήπως στο δρόμο μπορώ να πω ότι αισθάνομαι, να κυκλοφορώ ντυμένος όπως θέλω, να αφιερώνω το χρόνο μου σε ασύνδετα θέματα, να είμαι ρε παιδί μου όπως γουστάρω χωρίς να αυτοδεσμεύομαι (το λιγότερο); Γιατί απελευθερώνει τόσο το ψευδώνυμο; Τελικά που ζεις; Έξω η μέσα;

Υ.Γ.: Πάλι άλλο ήθελα να πω κι άλλο μου βγήκε......

Singing the blues

Θα επιμείνω......έχω αλλάξει τρεις φορές το κείμενο μου ταλαντώνοντας τη γραφή μου μεταξύ σχολίου και κειμένου. Μου θυμίζει λίγο τα εφηβικά μου χρόνια και ένα τετράδιο με ποιήματα μοναχικά, σκοτεινά και απαισιόδοξα......για γέλια. Ακόμα και το τετράδιο ήταν το κλασσικό μπλε του σχολείου......καμιά διαφοροποίηση.
Είναι κάπως σκληρό να παραδέχεσαι στον εαυτό σου ότι δεν μπορείς να φτάσεις εκεί που θα ήθελες. Ίσως είναι πολύ σκληρό γι'αυτό και δε γίνεται συχνά, αλλά όταν το αποφασίσεις και αναμετρηθείς μαζί του είναι επίπονο. Ευτυχώς που υπάρχει και το βάλσαμο των άλλων επιτευγμάτων σου......κι αν δεν έχεις κανένα στη ζωή σου κάποιο θα βρεις να ονοματίσεις επίτευγμα γιατί σου χρειάζεται ένα αντίβαρο στη μετριότητά σου. Εντάξει, δεν μπορείς να γράφεις, να τραγουδάς, να σκιτσάρεις, να,να,να.......αλλά είσαι άξιος για άλλα........έχεις δυο παιδιά, δυο καλούς φίλους, μια τακτοποιημένη ζωή.....λίγα είναι αυτά; Βαυκαλίζεσαι με ένα στίγμα ανύπαρκτο που δικαιολογεί τη μετριότητά σου. Και οι μέρες περνούν. Και κάθε φορά που διαβάζεις κάτι καλό ή που κάθεσαι προσηλωμένος μπροστά σε μια ερμηνεία το ξαναθυμάσαι........ότι θα'θελες αλλά δεν μπόρεσες, ότι προσπάθησες αλλά ήσουν για γέλια. Και σε πονάει. Αλλά δε βαριέσαι.........δεν το'χουν όλοι (Πάλι σχόλιο μου βγήκε).

Εις μνήμην

Καλή αντάμωση...

Δεν είναι για μας...

Μεταφέροντας από αναφορά στον τύπο ("Κόσμος του Επενδυτή", 17-18/11/2007) "τουλάχιστον 200 ιδιωτικές επιχειρήσεις κάνουν αγώνα δρόμου για να κλείσουν όσο γίνεται περισσότερες θαλάσσιες εκτάσεις στις ακτές του Ειρηνικού και του Ατλαντικού προκειμένου να εγκαταστήσουν μονάδες συλλογής της κυματικής ενέργειας και μετατροπής της σε ηλεκτρική." Όπως αναφέρεται στο ίδιο άρθρο Σκοτία, Πορτογαλία, Δανία και Νορβηγία πρωτοστατούν στην Ευρώπη καταρτίζοντας αντίστοιχα προγράμματα. Δε χρειάζονται και πολλά σύμφωνα με το άρθρο του κ. Σ. Φωτίου: 10 έως 50 εκ. δολάρια για την ανάπτυξη της μονάδας, 3 εκ. δολάρια για την ετήσια συντήρησή της και παράγετε 6700kW προς χρήση.
Μήπως να γκρεμίσω το αυθαίρετο στο παραθαλάσσιο οικοπεδάκι και να αναζητήσω στρατηγικό επενδυτή; Μπα, δε βαριέσαι...........
Αυτά είναι για χώρες με............θάλασσα!

Το καλό να λέγεται....

Πριν μπαγιατέψει εντελώς το θέμα λέω να πω δυο λόγια για την εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ.
Το κάνω μόνο και μόνο γιατί θεωρώ ότι κάποια πράγματα που είναι οφθαλμοφανή δεν μπορούν να αμφισβητούνται με κανένα τρόπο. Με εκνευρίζει αφάνταστα η αμφισβήτηση γεγονότων (όπως επίσης και η αθέτηση συμφωνιών και η υπέρβαση προθεσμιών αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Λοιπόν:
ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ 1: Ουδέποτε στο ελληνικό παρελθόν κινητοποιήθηκαν 738.000 πολίτες σε πολιτική διαδικασία εκτός εκλογών. Με δεδομένο ότι αυτή η διαδικασία οδήγησε σε εν δυνάμει μελλοντικό πρωθυπουργό είναι αδιαμφισβήτητο ότι μια κοινωνική συνιστώσα που προσεγγίζει το ποσοστό του εκλογικού σώματος που κατέγραψε συνολικά η κοινοβουλευτική αριστερά στις τελευταίες εκλογές ΕΛΑΒΕ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΘΕΣΗ για το πώς βλέπει το άμεσο μέλλον της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης και πιθανόν αυριανής κυβέρνησης.
ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ 2: Ουδέποτε στο ελληνικό παρελθόν εξελέγη ηγέτης κόμματος (ΚΑΝΕΝΟΣ) από τόσο ευρεία βάση.
ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ 3: Είναι αδύνατον να επηρεάσεις 407.407 πολίτες με όρους "καμαρίλας", "κολλητών", "ρουσφετιού", κλπ., όπως αντίθετα μπορείς να το κάνεις σε "συνέδρια", "συνδιασκέψεις", "κοινοβουλευτικές ομάδες" και άλλες "αναγκαίες" δομές του πολιτικού μας συστήματος.
ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ 4: Το επιχείρημα του καταλληλότερου πρωθυπουργού απέτυχε απέναντι στο επιχείρημα της ανανέωσης της πολιτικής πρότασης. Και δεν απέτυχε απλώς, αλλά απέτυχε οικτρά δεδομένου ότι επανεξελέγη ένας τετράκις αποτυχημένος (σε εκλογές) αρχηγός, έναντι ενός υποψηφίου που μετ'επιτάσεως και αποκλειστικά μας προέβαλε την καταλληλότητά του να ανακτήσει τα "ανάκτορα".
Σταματώ εδώ με τα γεγονότα για τα οποία δεν δέχομαι αμφισβήτηση και προχωρώ στις εκτιμήσεις οι οποίες σηκώνουν συζήτηση:
ΕΚΤΙΜΗΣΗ 1: Με τον τόπο που πολιτεύτηκε ο ΓΑΠ πέτυχε: 1) Να φέρει μια βαθιά τομή στο πολιτικό σύστημα της χώρας η οποία μόνο θετικό αντίκτυπο μπορεί να έχει, 2) Να αποδεσμευτεί τουλάχιστον κατ'εικόνα από τα εκδοτικά συγκροτήματα του ΠΗΓΑΣΟΥ και του ΔΟΛ (και όχι μόνο) και να έχει την ευχέρεια να θέσει τους δικούς του όρους διεξαγωγής του πολιτικού παιχνιδιού.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ 2: Με τον τρόπο που αντέδρασε η κοινωνία έδειξε: 1) Ότι υπάρχει ακόμα πολιτικό κριτήριο σε πολύ μεγάλη μάζα πολιτών. Το 6% του εκλογικού σώματος που δεν είναι οργανωμένα μέλη του ΠΑΣΟΚ συμμετείχαν μια ωραία Κυριακή με καλό καιρό και εν μέσω πολιτικής ραστώνης στην πραγματικότητα, σε μια διαδικασία για την οποία δεν ήξεραν καν εάν θα λοιδωρηθούν οι ίδιοι. Πήγαν όμως γιατί λειτούργησαν πολιτικά (δεν με νοιάζουν τα κίνητρα αλλά η επιλογή να πάνε) και αυτό δείχνει μικρόβιο μέσα τους...
ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ: Οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων διαθέτουν ικανή αυτονομία έναντι των επιχειρηματικών συμφερόντων για να κάνουν τομές. Εάν συνεργαστούν μπορούν να ανανεώσουν τους όρους του πολιτικού σκηνικού (πάντα στα πλαίσια που επιβάλουν οι ευρύτερες στρατηγικές τους οι οποίες ουδόλως σχετίζονται με τα λαϊκά - κοινωνικά συμφέροντα). Θα το πράξουν; Εδώ είμαστε.....βλέπουμε και κρίνουμε...

Δράση - Αντίδραση

Ένα προσφιλές αντικείμενο "ψυχαγωγικών" τηλεοπτικών παραγωγών είναι η ανάδειξη της τηλεοπτικής εκκεντρικότητας προς τέρψιν των τηλεθεατών. Χρόνια τώρα έχουν μετατραπεί σε persones, συντελεστές της τηλεόρασης που απλά "κράζουν" άλλους συντελεστές της τηλεόρασης ή, αρχικά, ανύποπτους ψωνισμένους οι οποίοι στη συνέχεια αντιλαμβανόμενοι ότι τους παρέχονται τα 15 λεπτά τους εξαχρειώνονται περισσότερο μήπως και τα κάνουν 17, 20 ή μισή ώρα.
Το θέμα μου δεν είναι σήμερα γιατί κάποιοι βγάζουν λεφτά προβάλλοντας το ψώνιο, τη διανοητική αναπηρία, το ξεκατίνιασμα ή τη γελοιότητα. Ούτε ασχολούμαι με τα αίτια που οδηγούν τα ψώνια, τους διανοητικώς υπολειπόμενους και τους γελοίους να στέκονται μπροστά στην κάμερα. Ούτε, τέλος, με ενδιαφέρει ποια διαστροφή ή εσωτερική ανάγκη οδηγεί τους τηλεθεατές να χάνουν τον ύπνο τους, τις οικογενειακές τους στιγμές, τη διασκέδαση με φίλους και τον προσωπικό τους χρόνο βλέποντας αυτές τις αηδίες.
Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι η νομιμοποίηση κάποιων να τους ξεσκίζουν όλους μαζί (παραγωγούς, προϊόντα, καταναλωτές) στο όνομα της ανάσχεσης του επελαύνοντος χυλού.
Με άλλα λόγια: Έως ποιο σημείο δικαιούται ο Λαζόπουλος να ξεσκίζει τη Σαρρή; Μπορεί στην προσπάθειά του να αντισταθεί στον ευτελισμό να απαξιώνει προσωπικά και επαγγελματικά αυτόν που ευτελίζει έως του τραγικού θεάματος να τον κάνει να κλαίει δημοσίως; Έχει όρια ο τρόπος και το περιεχόμενο της κριτικής (αυτό δεν είναι σάτυρα) αυτού του φαινομένου και ποια είναι αυτά;
Δεν θέλω να κατευθύνω την κουβέντα......Θα περιμένω να ακούσω γνώμες και μετά θα πω και τη δική μου......

Posted by makryglop, 7/9/2007

Υ.Γ.1: Το θέμα μου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο Καρατζαφέρης. Ο καθένας βέβαια μπορεί να πει ό,τι θέλει αλλά θα ήθελα να μην αποπροσανατολιστούμε....
Υ.Γ.2: Δεν μπόρεσα να αποκλείσω τα συναφή video από αυτό που ήθελα να προβάλω. Αν μπορεί να βοηθήσει κάποιος με τον κώδικα (τι σβήνω, τι κρατάω) θα χαρώ.

Σε ποια κοινωνία ζούμε.....

Στην προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο "Περί δημοκρατίας..." διατυπώθηκαν θέσεις που κατά την άποψή μου αναδεικνύουν τρία κυρίαρχα ζητήματα (*) τα οποία και παραθέτω ιεραρχημένα με το βαθμό ενδιαφέροντος που τους αποδίδω:
1. Η ανάγκη μετάβασης σε άλλου τύπου εφαρμογή της δημοκρατίας ως πολιτεύματος.
2. Η ανάγκη "αναβάπτισης" της υπάρχουσας εφαρμογής της δημοκρατίας ως πολιτεύματος μέσα από διεργασίες ενεργοποίησης των πολιτών.
3. Η ανάγκη αντιμετώπισης του φασισμού από το ατομικό στο κοινωνικό επίπεδο.

Τα δύο πρώτα ζητήματα συνδέονται άμεσα καθώς το δεύτερο προκύπτει από τη θέση ότι δεν υπάρχει ρεαλιστική προοπτική σε "περισσότερη" δημοκρατία της αντιπροσωπευτικής εξαιτίας της πληθυσμιακής παραμέτρου που δεν επιτρέπει τίποτα αποτελεσματικότερο.
Αυτή η παράμετρος είναι αποτρεπτική με την επικρατούσα αντίληψη της κοινωνίας (**) και την ταύτισή της με διοικητικά όρια. Έτσι έχουμε "τοπικές κοινωνίες" που περιχαρακώνονται στα όρια του Καποδίστρια ή "κοινωνία", γενικά, που σημαίνει τους εν Ελλάδι διαμένοντες ή "κοινότητα" για υπερεθνικούς σχηματισμούς (ίδε Ε.Ε.). Ωστόσο, θα μπορούσαμε με το ίδιο σκεπτικό να "περπατήσουμε ανάποδα" και να μιλήσουμε για "κοινωνία επαγγελματιών", "κοινωνία γειτονιών", "κοινωνία πολυκατοικιών....και ορόφων". Τότε η πληθυσμιακή παράμετρος παύει (ανάλογα με το επίπεδο) να επιδρά καταλυτικά στη δυνατότητα συμμετοχής στην κοινωνική οργάνωση και οι τελευταίες δεν είναι αντιπροσωπευτικές αλλά άμεσες.
Προφανώς, δεν αναφέρομαι σε τίποτα καινούργιο. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά από την ΕΑΜοκρατούμενη κατοχική Ελλάδα και την κομμούνα του Παρισιού μέχρι την κατάληψη Βαρβάρα. Επομένως, το πρόβλημα δεν είναι κατά την άποψή μου ποιο είδος δημοκρατίας μπορεί να εφαρμοστεί καθώς θεωρώ ότι όλα είναι a priori εφαρμόσιμα. Το πρόβλημα το εντοπίζω στον ορισμό που κάνει ο καθένας μας ως προς την κοινωνική ομάδα στην οποία εντάσσεται. Εάν θεωρούμε ότι η κοινωνική δράση μας πρέπει να στοχεύει στα θέματα του δήμου, του νομού ή της χώρας μοιραία η μεγάλη πλειοψηφία περιορίζει την ενεργό κοινωνική συμμετοχή της στην ημέρα των αντίστοιχων εκλογών. Εάν θεωρήσουμε όμως ότι η κοινωνία μας είναι πρώτα απ'όλα η οικοδομή μας, εν συνεχεία η γειτονιά μας, κ.ο.κ. και οργανώσουμε τις κοινωνικές δομές μας μ'αυτό το μοντέλο, τότε η άμεση δημοκρατία μπορεί να πάρει σάρκα και οστά ακόμα και στα μεγάλα πληθυσμιακά κέντρα.
Ο αντίπαλος εν προκειμένω είναι οι υφιστάμενες δομές και φυσικά εννοώ αυτούς που τις υπηρετούν, οι οποίοι δεν μπορούν να επιτρέψουν στους πολλούς ούτε καν να διανοηθούν άλλες μορφές οργάνωσης διότι έτσι θα απωλέσουν τα προνόμια των οφικίων τους.

*: Η σύνοψη της κουβέντας που έγινε στο "Περί δημοκρατίας..." είναι εντελώς υποκειμενική...Ελπίζω οι συμμετέχοντες εκεί να μη διαφωνούν ριζικά...αλλά πάλι εάν διαφωνούν εδώ είμαστε......
**: Αναφέρομαι στην "ελληνική κοινωνία" καθώς σε άλλα μέρη του κόσμου υπάρχουν διαφορετικές οπτικές.
Υ.Γ.: Για το τρίτο θέμα επιφυλάσσομαι να τοποθετηθώ σε άλλη ανάρτηση.

Περί δημοκρατίας......

Στο περί δημοκρατίας θέμα λοιπόν.......
Στις "Εκλεκτικές συγγένειες" η αναφορά είναι στη σύγχρονη Ρωσία και τις σύγχρονες ΗΠΑ αντίστοιχα (οικογένειες Μπους και Κλίντον). Και αν η πρώτη χαρακτηρίζεται από τους δυτικούς ως ελλειματική δημοκρατία, η δεύτερη αποτελεί πρότυπο για τους ίδιους για την ελευθερία και την επικοινωνία ιδεών. Και στις δύο περιπτώσεις ο έλεγχος της εξουσίας επιτυγχάνεται με δημοκρατικά μέσα καθώς ο κυρίαρχος λαός αποφασίζει.....όπως και εδώ και παντού στις "δημοκρατίες" του πλανήτη. Βέβαια, οι ευρωπαϊκές "δημοκρατίες" είναι πιο αγκυλωτικές για τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς. Υπάρχει πολυφωνία, μια κάποια τέταρτη εξουσία και σχετικά κοινωνικά ανακλαστικά που απαντώνται από το συνδικαλισμό έως τα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα. Δε συμφωνώ με τον/την Καραμούζα που βλέπει ενός ανδρός αρχή (αν και με το "(πολύ)" καταλαβαίνω ότι βλέπεις κι εσύ Καραμούζα μια μερική εφαρμογή της "αρχής").
Εκείνο όμως που καθιστά ίδιους τους όπου γης "δημοκράτες άρχοντες" είναι η υπηρεσία που προσφέρουν στην αναπαραγωγή του ίδιου εξουσιαστικού συστήματος, του οποίου είναι μέλη, προ πάντων και αποκλειστικά. Και το χειρότερο, ενδυόμενοι δημοκρατικό μανδύα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η ανάγκη για διαιώνιση του ίδιου συστήματος άσκησης της εξουσίας υπερέχει οποιουδήποτε πολιτεύματος στις συνειδήσεις των ουσιαστικών (με την έννοια της απήχησης) εκφραστών της πολιτικής ζωής αρκεί να έχει εξασφαλιστεί και ένα άλλοθι (δημοκρατία) για τους υποτελείς. Επομένως, ο "εχθρός",σωστά ειπώθηκε, δεν είναι το πολίτευμα αλλά η εξουσία που το φαλκιδεύει. Δεν ενδιαφέρει το προσωπείο αλλά το πρόσωπο. Δεν έχει σημασία πως ονομάζεις τον τρόπο άσκησης της εξουσίας αλλά πώς την ασκείς (κάτι που σαφώς επισημάνθηκε από όλους).
Και επειδή ρώτησε ο ναπολέων και το άφησα αναπάντητο. Το πρώτο βήμα για την ανατροπή αυτού του καθεστώτος σε κοινωνικό επίπεδο είναι η ανατροπή του σε ατομικό. Δεν το έχω πετύχει αλλά το κυνηγώ καθημερινά.....να αυτοκαταργώ την αυθεντία μου, να θέτω εν αμφιβόλω την εξουσία μου και κυρίως (και σημαντίκότερο για μένα), να παρέχω όπλα στους συνανθρώπους μου να με αμφισβητούν. Από'κει και πέρα κάνω και διάφορα άλλα τετριμμένα......

Υ.Γ.: Καραμούζα καλώς όρισες. Εύχομαι να σε βλέπουμε συχνά!

Συμβαίνουν...................στην Ελβετία

Ελβετία λοιπόν όπως μας λέει εύγλωττα το αρνί στη γλώσσα του. Και αν το Fort Knox της Ευρώπης παραπέμπει σε μεσοπόλεμο σχεδόν έναν αιώνα μετά.......τον μεσοπόλεμο τα ερωτηματικά είναι αμείλικτα. ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ ΣΥΝΑΝΤΑΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΚΛΕΚΤΙΚΕΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ; Αλλιώς το ξεφουρνίζω την Τετάρτη.......μαζί με ολόκληρη τη σχετική ανάλυση.

Συμβαίνουν παντού

Το κουίζ γύρω από την διεθνή πολιτική συγκυρία συνεχίζεται.....Αντιγράφω από τον τύπο:
"....Η διαφαινόμενη σαρωτική νίκη του ακροδεξιού Λαϊκού Κόμματος έχει πυροδοτήσει ένα κύμα ενθουσιασμού μεταξύ των οπαδών του, όπως εξίσου κι ένα ισχυρό κίνημα αντίδρασης από τις δυνάμεις της Αριστεράς. Όμως ακόμα και οι βίαιες διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών μοιάζουν να δουλεύουν για λογαριασμό του Λαϊκού Κόμματος........Υπαριθμόν ένα εχθρός του κόμματος παραμένουν οι ξένοι μετανάστες και η στρατηγική που ακολουθεί είναι τόσο επιτυχημένη που ήδη έχει γίνει αντικείμενο μελέτης προς μίμηση από τα νεοναζιστικά κόμματα της Γερμανίας."

Θα μπορούσε να συμβαίνει παντού στον κόσμο, έτσι δεν είναι; Είναι εντελώς "οικεία" η περιγραφή. Πού όμως πραγματικά συμβαίνει; Η απάντηση μαζί με τις εκκρεμότητες από τις "Εκλεκτικές Συγγένειες" μεσοβδόμαδα.....Μήπως υπάρξουν κι άλλες απόπειρες απαντήσεων στο μεταξύ.....

Εκλεκτικές συγγένειες

Λοιπόν ακούστε τι γίνεται σε δύο "χαρακτηριστικές" "δημοκρατίες" του πλανήτη (οι δύο λέξεις είναι εσκεμμένα εντός ξεχωριστών εισαγωγικών).
Στην πρώτη ο πρωθυπουργός είναι πεθερός του υπουργού Άμυνας, ο υπουργός Ενέργειας είναι σύζυγος της υπουργού Υγείας και ο γιος του Υπουργού Δικαιοσύνης εργάζεται στο γραφείο του προέδρου και είναι παντρεμένος με την κόρη του επιτελάρχη του προεδρικού μεγάρου.
Στη δεύτερη δύο οικογένειες βρίσκονται αδιάλλειπτα στο προεδρικό μέγαρο τα τελευταία 28 χρόνια με σοβαρή προοπτική να φτάσουν τα 36.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν και ζητούν απάντηση είναι τα ακόλουθα:

1. Μήπως γνωρίζετε για ποιες δημοκρατίες μιλάμε; Εάν όχι μήπως μπορείτε να τις τοποθετήσετε χονδρικά στο χάρτη;

2. Πόσο δημοκρατίες σας φαίνονται;

3. Μήπως βιαστήκατε να ψάξετε τα γενεαλογικά δένδρα και τις συγγένειες των δικών μας, εγχώριων, πολιτικών;

4. Μήπως να δοκιμάσουμε άλλο πολίτευμα;

Οι απαντήσεις έπονται......

Οι Αυστραλοί πώς το κάνουν;

Ένα νέο κίνημα έχει εμφανιστεί από τον περασμένο Μάρτιο και εξαπλώνεται με ταχείς ρυθμούς σε όλο τον πλανήτη. Η Ώρα της Γης όπως αποδίδεται στα ελληνικά είναι ένα κίνημα (http://earthhour.smh.com.au/) εθελοντικού blackout για μια ώρα με σκοπό τη μείωση στην κατανάλωση ρεύματος που αντίστοιχα οδηγεί στη μείωση των εκπομπών CO2.
Ξεκίνησε στο Σίδνεϊ με το 60% του πληθυσμού της πόλης (2,5 εκατομμύρια) να κλείνουν συγχρόνως όλα τα φώτα στα σπίτια τους για μια ώρα, προκαλώντας μείωση κατά 10% στην κατανάλωση ρεύματος. Το εγχείρημα θα εφαρμοστεί στο Los Angeles στις 20 Οκτωβρίου.
Αρκεί όμως μια ώρα blackout; Και τι ώρα θα είναι αυτή; Στις 20:30 που παίζει η Εθνική; Στις 22:15 που έχει Sex and the City; Ή μετά που θα βγω να πιω καμμιά μπύρα; Στο σκοτάδι θα την πιω;
Μήπως να προστατέψουμε το περιβάλλον το πρωϊ; Και πότε θα μαγειρέψουμε; Πώς θα κάνουμε τις δουλειές μας;
Α, να κόψουμε το ρεύμα το μεσημέρι! Τώρα βέβαια θα χάσουμε την Τατιάννα........Όχι δε γίνεται να χάσουμε την Τατιάννα.
Σας παρακαλώ, άλλος τρόπος να προστατέψουμε το περιβάλλον δεν υπάρχει;
Αυτοί οι Αυστραλοί δουλειές δεν έχουν, τηλεόραση δε βλέπουν, πώς το κάνουν;

Ζήτημα οπτικής...συνέχεια

Προ τριετίας στα ανοικτά των ακτών της Νέας Γης έγινε ο παρακάτω, πραγματικός διάλογος, μέσω ραδιοεπικοινωνίας μεταξύ Καναδών και αμερικανικόύ πολεμικού σκάφους.
Κ: "Παρακαλούμε αλλάξτε την πορεία σας κατά 15 μοίρες νότια για να αποφύγετε σύγκρουση...".
Α: "Συνιστούμε να αλλάξετε εσείς την πορεία σας κατά 15 μοίρες βόρεια, για να αποφύγετε σύγκρουση...".
Κ: "Αρνητικό. Πρέπει εσείς να αλλάξετε την πορεία σας...".
Α: "Σας ομιλεί ο κυβερνήτης αμερικανικού πολεμικού σκάφους. Επαναλαμβάνω αλλάξτε αμέσως την πορεία σας...".
Κ: "Αρνητικό. Πρέπει εσείς να αλλάξετε την πορεία σας...".
Α: "Είμαστε το αεροπλανοφόρο USS Linkoln, το δεύτερο μεγαλύτερο σκάφος του αμερικανικού στόλου στον Ατλαντικό. Συνοδευόμαστε από τρία αντιτορπιλικά, τρία καταδρομικά και μεγάλο αριθμό πλοίων συνοδείας. Σας διατάζω να αλλάξετε την πορεία σας, αλλιώς θα ληφούν εναντίον σας μέτρα για να διασφαλισθεί η ασφάλεια του σκάφους...".
Κ: "Σας ομιλεί....φάρος....Κάντε ό,τι νομίζετε...".

Ζήτημα οπτικής

Όταν η NASA ξεκίνησε την εκτόξευση αστροναυτών στο διάστημα, ανακαλύφθηκε ότι τα στιλο δε δούλευαν σε μηδενική βαρύτητα, καθώς το μελάνι δεν κυλούσε στην επιφάνεια γραφής. Για να λύσουν αυτό το πρόβλημα προσέλαβαν την Anderson Consulting (Accenture σήμερα). Τους πήρε μια δεκαετία και $12000000. Έφτιαξαν ένα στιλο που δούλευε σε μηδενική βαρύτητα, ανάποδα, μέσα σε νερό, σε κάθε είδους επιφάνεια, συμπεριλαμβανομένου και του κρυστάλλου και σε θερμοκρασίες από πάγο μέχρι και πάνω από 300 βαθμούς Κελσίου.
Οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν μολύβι.....