Στις 12 Δεκεμβρίου εάν δεν κάνω λάθος έγινε η μεγάλη απεργία ως αντίδραση στις κυοφορούμενες "απορρυθμίσεις" στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Είχα αποφασίσει να συμμετάσχω στην προγραμματισμένη πορεία και του καιρού βοηθούντος το έπραξα.
Πηγαίνω σε πορείες.........Νεότερος πήγαινα περισσότερο..........Έπρεπε κάποιοι να συνεχίζουν τον αγώνα όταν οι άλλοι σταματούσαν (κάτι σαν τις DURACELL). Μετά άρχισα εγώ να σταματώ......Οι υποχρεώσεις κυρίως και ταυτόχρονα μια εντύπωση ματαιότητας για έναν προδομένο αγώνα (για οποιοδήποτε αγώνα) που καταγράφονταν απλά στην προϋπηρεσία των κομμάτων για τις εκάστοτε εκλογές με αποθάρρυναν. Κατέληξα να πηγαίνω στα "μεγάλα" ζητήματα. Εκεί που πάνε οι πολλοί. Δεν θα μου επέριπτε, δα, και κανένας ευθύνη για εγκατάλειψη του αγώνα. Ανέκαθεν ήμουν ο πιο "μάχιμος" της παρέας........Εγώ βέβαια κάνοντας την αυτοκριτική μου με κατηγορούσα, με έβρισκα ένοχο και με καταδίκαζα σε μικρότερο "κήρυγμα" (προς φίλους, συγγενείς, κλπ.) προσηλυτισμού σε αγωνιστικές μορφές δράσης για κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Μου αναγνώριζα πάντως και το ελαφρυντικό της συμμετοχής σε κάποιες πορείες, έστω κι αν είχαν λιγοστέψει στον αριθμό, έστω κι αν ήταν λίγο "must".
Στις 12 Δεκεμβρίου έπαθα πάλι αυτό που παθαίνω σχεδόν σε κάθε πορεία. Είδα τέσσερις - πέντε ανθρώπους που τους θυμάμαι από τις μαθητικές καταλήψεις του 1991 (τις πρώτες του είδους, τις αγνότερες, τις αποτελεσματικότερες και τις πιο αιματοβαμμένες). 15 χρόνια μετά, από τα 18-20 έως τα 35 σήμερα και υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αποτελούν σταθερό σημείο αναφοράς μιας πολιτικής έκφρασης, της αμφισβήτησης στο δρόμο. Τα παιδιά αυτά είναι σε διαφορετικούς χώρους, εμφανώς σε διαφορετικές τάξεις και από τότε με διαφορετικές απόψεις (τις οποίες φαντάζομαι διατηρούν). Δεν είναι σημαίνουσες προσωπικότητες (ή τουλάχιστον δεν είναι διάσημες) ούτε στους πολιτικούς τους χώρους, ούτε στην κοινωνία. Ένιωσα ότι όλοι μαζί αποτελούσαμε στις 12 Δεκεμβρίου τους εκπροσώπους μιας γεννιάς. Πόσο δίκιο είχα όμως;
Τι κάναμε στη ζωή μας ενδιάμεσα;
Ποιοι έμειναν πιστοί στην ένταξή τους στον πολιτικό και κοινωνικό αγώνα, ποιοι προσπαθούν να τιμούν τις καταβολές τους προσπαθώντας να επιτύχουν και κοινωνικά και οικογενειακά και ποιοι απλώς ποζάρουν;
Για ποιους από μας είναι ένα ωραίο ρετρό για βαυκαλισμό και για ποιους η συνέχεια του αγώνα;
Αυτή η γλυκιά μελαγχολία που ένιωσα ήταν άραγε γιατί αισθάνθηκα πώς κάποιοι (περισσότερο ή λιγότερο) επιμένουμε ακόμα ή γιατί είδα πώς ήμουν κάποτε και πώς είμαι τώρα;
Το βασικό ερώτημα είναι: Μπορεί να είναι αποτελεσματικός ένας αγωνιστής πάνω από τα 30;
Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2008
Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008
Σεισσσσσμμμμμόοοοοοοοοοςςςς
Έφτασα λοιπόν στο αμήν...............
Μετά από τόσες ημέρες παρακολούθησης της συγκλονιστικής ιστορίας που ταλανίζει το πολιτικό σύστημα της χώρας αποφάσισα να καταθέσω τη γνώμη μου.
Οι λέξεις της προηγούμενης πρότασης δεν είναι κλισέ, ούτε υπερβολικές. Η ιστορία είναι όντως συγκλονιστική: έχει μια απόπειρα αυτοκτονίας η οποία κατά τραγικό τρόπο δεν ολοκληρώνεται....έχει μια προφυλάκιση με οριακή εφαρμογή του νόμου και έντονη αίσθηση σκοπιμότητας.....έχει την εμπλοκή του γραφείου του πρωθυπουργού......έχει τον πόλεμο μεταξύ εκδοτών και δημοσιογράφων που δεν έχει τέλος......έχει ψέμα.........έχει σπέρμα........έχει "αίμα". Έχει όλα τα χαρακτηριστικά χολυγουντιανής υπερπαραγωγής από αυτές που βγαίνοντας από την αίθουσα λες ότι κάπως έτσι είναι αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ........Εδώ όμως τα μαθαίνουμε και με ταχείς ρυθμούς. Μέσα σε 20 ημέρες βγήκαν στο γυαλί ως γεγονότα, φήμες που διαμορφώνουν μια κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Στημένοι διαγωνισμοί προσλήψεων, σεξουαλική εκμετάλλευση, το όνειρο του δημοσίου υπέρ πάντων, αμοραλισμός, προδοσία, αχαριστία, ψευτιά, πουστιά, γελοίος καθωσπρεπισμός και τρόμος........πολύς τρόμος για τη συνέχεια.
Αποφάσισα να κάνω αυτή την ανάρτηση γιατί πλέον αποδείχτηκε περίτρανα η βαθιά σήψη του πολιτικού συστήματος. Μέχρι σήμερα υπήρχαν υποστηριχτές φατριών, τιμητές απίστευτων θεωριών συνωμοσίας, κράχτες - εκ του ασφαλούς - που προέτρεπαν για τα στοιχεία στον εισαγγελέα. Σήμερα όμως όλοι αυτοί κρύβονται. Κι αυτό επειδή η σαπίλα αποκαλύπτεται με ρυθμούς μεγαλύτερους από αυτούς που μπορεί να χωνέψει μια δύσπιστη, ευφάνταστη και επιρρεπής στη σκανδαλολογία κοινωνία. Το σύστημα ταλανίζεται επικίνδυνα. Για όλους εμάς που έχουμε μεγαλώσει αρκετά για να αντιλαμβανόμαστε τον τρόπο λειτουργίας ενός "δημοκρατικού συστήματος εξουσίας δυτικού τύπου" είναι αναπόφευκτη η διαπίστωση ότι το χτύπημα είναι μεγάλο. Ουδέποτε στην Ελλάδα στο παρελθόν και σε ελάχιστες περιπτώσεις στην Ευρωπαϊκή και Βορειοαμερικανική πολιτική ιστορία έχουν κληθεί τόσοι άνθρωποι του πρωθυπουργού στον ανακριτή. Πολλώ δε μάλλον που ο ανακριτής αυτός έχει κάνει χειρισμούς που είναι συζητήσιμοι αφήνοντας περιθώριο για σκέψεις περί επηρεασμού της δικαιοσύνης. Ουδέποτε στο παρελθόν στην Ελλάδα υπήρξε τέτοια αποκάλυψη της πολιτικοεκδοτικής διαπλοκής και δη ΜΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΛΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ. Το ΕΘΝΟΣ από νταβατζής έγινε πάλι εθνικός κατασκευαστής...., το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ από σκληρή αντιπολίτευση έγινε (έστω κατά το 40%) δημοσιογραφικό απόρρητο.......και το ΒΗΜΑ και τα ΝΕΑ από εφημερίδες της δημοκρατικής παράταξης έγιναν ρουφιάνοι του Μαξίμου της δεξιάς (όποιος γνωρίζει και δε μιλάει είναι το ίδιο ρουφιάνος μ'αυτόν που συγκαλύπτει τα ενοχοποιητικά στοιχεία δίνοντάς τα στον "ένοχο").
Ο κόσμος δεν τελεί σε σύγχυση από τον καταιγισμό των αποκαλύψεων όπως συχνά πυκνά ακούγεται . Γνωρίζει πολύ καλά ποιοι καίγονται και ποιοι διασώζονται (;) από αυτή την ιστορία.......και παρακολουθεί με άγρια χαρά την αποκαθήλωση όλων των "επιτυχημένων " και μη, τιμητών της "νομιμότητας" και της "αλήθειας" αυτού του σάπιου συστήματος.
Και το ευτύχημα είναι ότι αυτή η κατάντια σε επίπεδο ηγεσίας (πολιτικής, δικαστικής, κοινωνικής) που εκτράφηκε επί πολλά χρόνια με την ευθύνη του ΠΑΣΟΚ - το οποίο ορθώς βρίσκεται στη γωνία από τους πολίτες ως παντελώς αναξιόπιστο περί θεμάτων διαφθοράς (όσοι δεν είναι του Καραμανλή είναι φίλοι του) - αποκαλύπτεται με άγρια, καταιγιστική ομορφιά παλιού γουέστερν όπου περιμένεις να κάτσει η σκόνη για να δεις τι έχει απομείνει. Και μέχρι να τελειώσει ο φαύλος κύκλος των αποκαλύψεων θα έχουν απομείνει ελάχιστα και για τους πιο ηλίθιους αυτής της χώρας. Αυτή είναι η ελπίδα μου............όχι μεγάλη βέβαια.............γιατί ήλπιζα και στην φυσική αντίδραση ενός ανθρώπου που βλέπει τα πάντα γύρω του να γίνονται στάχτη............και δεν αντέδρασε!
Θα θεωρούσα όμως τον εαυτό μου ένοχο συγκάλυψης εάν δεν αναδείκνυα τη σημασία μιας πολύ σημαντικής περιόδου όπως αυτή που διάγουμε.
Λυπάμαι όλους εκείνους που από συμφέρον, αδυναμία, υποχρέωση, βλακεία ή ατυχία ενεπλάκησαν στην υπόθεση και βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη από τιμητές............κατάπτυστοι. Τους λυπάμαι ανθρώπινα.............όταν τους βλέπω αμήχανους, κάθιδρους, καταβεβλημένους ή εξαφανισμένους. Πληρώνουν τα λάθη τους, βέβαια, και τις επιλογές τους...........αλλά και πάλι τους λυπάμαι.
Συμπονώ τον ανακριτή που και να θέλει να υπερασπιστεί το σύστημα που υπηρετεί είναι αδύνατον να το πράξει χωρίς βαρύτατο προσωπικό κόστος.
Χαίρομαι που επιτέλους και στην Ελλάδα υπάρχει ένα τέτοιο σκάνδαλο. Δείχνει ότι δεν είμαστε τόσο χοντρόπετσοι και ότι υπάρχουν και όρια που στέλνουν έναν άνθρωπο κάτω από το μπαλκόνι και τους υπόλοιπους σε αναμμένα κάρβουνα.
Ενδιαφέρομαι για τον άνθρωπο Ζαχόπουλο ως πειραματόζωο συμπεριφοράς. Δεν έχουμε συνηθίσει σε ανθρώπους απλούς που ανέρχονται απότομα, γίνονται μικροί "θεοί", γκρεμίζονται και λυγίζουν μέχρι του σημείου να επιλέξουν την αυτοκτονία.
Ελπίζω το πλήγμα του πολιτικού συστήματος να είναι τόσο καίριο που θα ρίξει την κυβέρνηση και θα οδηγήσει τους πολίτες έξω από τα μαντριά των μεγάλων στάβλων.
Και τέλος περιμένω ανυπόμονα: Ποιος από αυτούς που το έχουν ήδη στο στόμα, θα μας πει το μεγάλο μυστικό; Άντε γιατί θέλω να αναρτήσω θέμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα.
Μετά από τόσες ημέρες παρακολούθησης της συγκλονιστικής ιστορίας που ταλανίζει το πολιτικό σύστημα της χώρας αποφάσισα να καταθέσω τη γνώμη μου.
Οι λέξεις της προηγούμενης πρότασης δεν είναι κλισέ, ούτε υπερβολικές. Η ιστορία είναι όντως συγκλονιστική: έχει μια απόπειρα αυτοκτονίας η οποία κατά τραγικό τρόπο δεν ολοκληρώνεται....έχει μια προφυλάκιση με οριακή εφαρμογή του νόμου και έντονη αίσθηση σκοπιμότητας.....έχει την εμπλοκή του γραφείου του πρωθυπουργού......έχει τον πόλεμο μεταξύ εκδοτών και δημοσιογράφων που δεν έχει τέλος......έχει ψέμα.........έχει σπέρμα........έχει "αίμα". Έχει όλα τα χαρακτηριστικά χολυγουντιανής υπερπαραγωγής από αυτές που βγαίνοντας από την αίθουσα λες ότι κάπως έτσι είναι αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ........Εδώ όμως τα μαθαίνουμε και με ταχείς ρυθμούς. Μέσα σε 20 ημέρες βγήκαν στο γυαλί ως γεγονότα, φήμες που διαμορφώνουν μια κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Στημένοι διαγωνισμοί προσλήψεων, σεξουαλική εκμετάλλευση, το όνειρο του δημοσίου υπέρ πάντων, αμοραλισμός, προδοσία, αχαριστία, ψευτιά, πουστιά, γελοίος καθωσπρεπισμός και τρόμος........πολύς τρόμος για τη συνέχεια.
Αποφάσισα να κάνω αυτή την ανάρτηση γιατί πλέον αποδείχτηκε περίτρανα η βαθιά σήψη του πολιτικού συστήματος. Μέχρι σήμερα υπήρχαν υποστηριχτές φατριών, τιμητές απίστευτων θεωριών συνωμοσίας, κράχτες - εκ του ασφαλούς - που προέτρεπαν για τα στοιχεία στον εισαγγελέα. Σήμερα όμως όλοι αυτοί κρύβονται. Κι αυτό επειδή η σαπίλα αποκαλύπτεται με ρυθμούς μεγαλύτερους από αυτούς που μπορεί να χωνέψει μια δύσπιστη, ευφάνταστη και επιρρεπής στη σκανδαλολογία κοινωνία. Το σύστημα ταλανίζεται επικίνδυνα. Για όλους εμάς που έχουμε μεγαλώσει αρκετά για να αντιλαμβανόμαστε τον τρόπο λειτουργίας ενός "δημοκρατικού συστήματος εξουσίας δυτικού τύπου" είναι αναπόφευκτη η διαπίστωση ότι το χτύπημα είναι μεγάλο. Ουδέποτε στην Ελλάδα στο παρελθόν και σε ελάχιστες περιπτώσεις στην Ευρωπαϊκή και Βορειοαμερικανική πολιτική ιστορία έχουν κληθεί τόσοι άνθρωποι του πρωθυπουργού στον ανακριτή. Πολλώ δε μάλλον που ο ανακριτής αυτός έχει κάνει χειρισμούς που είναι συζητήσιμοι αφήνοντας περιθώριο για σκέψεις περί επηρεασμού της δικαιοσύνης. Ουδέποτε στο παρελθόν στην Ελλάδα υπήρξε τέτοια αποκάλυψη της πολιτικοεκδοτικής διαπλοκής και δη ΜΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΛΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ. Το ΕΘΝΟΣ από νταβατζής έγινε πάλι εθνικός κατασκευαστής...., το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ από σκληρή αντιπολίτευση έγινε (έστω κατά το 40%) δημοσιογραφικό απόρρητο.......και το ΒΗΜΑ και τα ΝΕΑ από εφημερίδες της δημοκρατικής παράταξης έγιναν ρουφιάνοι του Μαξίμου της δεξιάς (όποιος γνωρίζει και δε μιλάει είναι το ίδιο ρουφιάνος μ'αυτόν που συγκαλύπτει τα ενοχοποιητικά στοιχεία δίνοντάς τα στον "ένοχο").
Ο κόσμος δεν τελεί σε σύγχυση από τον καταιγισμό των αποκαλύψεων όπως συχνά πυκνά ακούγεται . Γνωρίζει πολύ καλά ποιοι καίγονται και ποιοι διασώζονται (;) από αυτή την ιστορία.......και παρακολουθεί με άγρια χαρά την αποκαθήλωση όλων των "επιτυχημένων " και μη, τιμητών της "νομιμότητας" και της "αλήθειας" αυτού του σάπιου συστήματος.
Και το ευτύχημα είναι ότι αυτή η κατάντια σε επίπεδο ηγεσίας (πολιτικής, δικαστικής, κοινωνικής) που εκτράφηκε επί πολλά χρόνια με την ευθύνη του ΠΑΣΟΚ - το οποίο ορθώς βρίσκεται στη γωνία από τους πολίτες ως παντελώς αναξιόπιστο περί θεμάτων διαφθοράς (όσοι δεν είναι του Καραμανλή είναι φίλοι του) - αποκαλύπτεται με άγρια, καταιγιστική ομορφιά παλιού γουέστερν όπου περιμένεις να κάτσει η σκόνη για να δεις τι έχει απομείνει. Και μέχρι να τελειώσει ο φαύλος κύκλος των αποκαλύψεων θα έχουν απομείνει ελάχιστα και για τους πιο ηλίθιους αυτής της χώρας. Αυτή είναι η ελπίδα μου............όχι μεγάλη βέβαια.............γιατί ήλπιζα και στην φυσική αντίδραση ενός ανθρώπου που βλέπει τα πάντα γύρω του να γίνονται στάχτη............και δεν αντέδρασε!
Θα θεωρούσα όμως τον εαυτό μου ένοχο συγκάλυψης εάν δεν αναδείκνυα τη σημασία μιας πολύ σημαντικής περιόδου όπως αυτή που διάγουμε.
Λυπάμαι όλους εκείνους που από συμφέρον, αδυναμία, υποχρέωση, βλακεία ή ατυχία ενεπλάκησαν στην υπόθεση και βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη από τιμητές............κατάπτυστοι. Τους λυπάμαι ανθρώπινα.............όταν τους βλέπω αμήχανους, κάθιδρους, καταβεβλημένους ή εξαφανισμένους. Πληρώνουν τα λάθη τους, βέβαια, και τις επιλογές τους...........αλλά και πάλι τους λυπάμαι.
Συμπονώ τον ανακριτή που και να θέλει να υπερασπιστεί το σύστημα που υπηρετεί είναι αδύνατον να το πράξει χωρίς βαρύτατο προσωπικό κόστος.
Χαίρομαι που επιτέλους και στην Ελλάδα υπάρχει ένα τέτοιο σκάνδαλο. Δείχνει ότι δεν είμαστε τόσο χοντρόπετσοι και ότι υπάρχουν και όρια που στέλνουν έναν άνθρωπο κάτω από το μπαλκόνι και τους υπόλοιπους σε αναμμένα κάρβουνα.
Ενδιαφέρομαι για τον άνθρωπο Ζαχόπουλο ως πειραματόζωο συμπεριφοράς. Δεν έχουμε συνηθίσει σε ανθρώπους απλούς που ανέρχονται απότομα, γίνονται μικροί "θεοί", γκρεμίζονται και λυγίζουν μέχρι του σημείου να επιλέξουν την αυτοκτονία.
Ελπίζω το πλήγμα του πολιτικού συστήματος να είναι τόσο καίριο που θα ρίξει την κυβέρνηση και θα οδηγήσει τους πολίτες έξω από τα μαντριά των μεγάλων στάβλων.
Και τέλος περιμένω ανυπόμονα: Ποιος από αυτούς που το έχουν ήδη στο στόμα, θα μας πει το μεγάλο μυστικό; Άντε γιατί θέλω να αναρτήσω θέμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα.
Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2008
Για μικρές γατούλες......
Επειδή πιστεύω ότι υπάρχουν σημεία καμπής στην ιστορία........
Επειδή δεν μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για μακρύ χρονικό διάστημα........
Επειδή η χρεωκοπία είναι πασίδηλη και ανυπόφορη..........
Επειδή το πολύμορφο και ισχυρά διαπλεκόμενο σύστημα αποδοκιμάζει ανοικτά την ακολουθούμενη πολιτική...............
Πιστεύω ότι υπάρχουν τα στοιχεία εκλογής ενός Αφρο-αμερικανού (ή Αφρικανο-Αμερικανού εσχάτως) στην προεδρεία των ΗΠΑ για πρώτη φορά στην ιστορία τους.
Τα αποτελέσματα στην Άϊοβα τα κρίνω ως πραγματικά ελπιδοφόρα για τον 46χρονο γερουσιαστή, όχι τόσο επειδή κέρδισε κάποιους λίγους εκλέκτορες ή επειδή έδωσαν μια ισχυρή ώθηση στην καμπάνια του αλλά κυρίως επειδή έχουν ποιοτικά χαρακτηριστικά που εάν επανεμφανιστούν στο Νιου Χαμσάϊρ θα σηματοδοτούν ένα συγκεκριμένο προφίλ υποψηφίου που προκρίνουν οι δημοκρατικοί για τις προεδρικές εκλογές.
Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι τα ακόλουθα (πηγή: New York Times):
1) Ψήφισαν 239000 πολίτες σε σχέση με τις 125000 του 2004. Δηλαδή, σε ποσοστό, 90% περισσότεροι ψηφοφόροι άσκησαν το δικαίωμα τους. Το 57% αυτών ήταν ψηφοφόροι για πρώτη φορά και το 41% ψήφισαν υπέρ του Ομπάμα έναντι 29% της Κλίντον. Το συμπέρασμα μου είναι ότι στην Άϊοβα οι Δημοκρατικοί παίρνουν σοβαρά την υπόθεση της υποψηφιότητας του κόμματος για τις εκλογές και οι νέοι προτιμούν το νέο.
2) Ο Ομπάμα επικρατεί της Κλίντον ανεξαρτήτως: α) φύλλου (35-23% στους άνδρες, 35-30% στις γυναίκες), β) φυλής (33-27% στους λευκούς, 72-16% στους μαύρους, 49-26% στις άλλες φυλές), γ) εισοδήματος (34-32% με εισόδημα λιγότερο από $50000, 36-23% με εισόδημα περισσότερο από $50000) και κριτηρίου προτεραιότητας γύρω από την τρέχουσα πολιτική κατάσταση: Είτε οι ψηφοφόροι θεωρούν την οικονομία, είτε τον πόλεμο στο Ιράκ, είτε το σύστημα υγείας σημαντικότερο ψηφίζουν Ομπάμα.
Επίσης:
1) Φαίνεται οι ψηφοφόροι του να είναι πιο συσπειρωμένοι αλλά να κερδίζει και τους ψηφοφόρους της τελευταίας στιγμής,
2) Τον προτιμούν οι singles (43-24%) αλλά χάνει τους παντρεμένους για μια ποσοστιαία μονάδα (28-29%),
3) Κερδίζει στις ηλικίες 17-29 (57-11%) και 30-44 (42-23%) αλλά χάνει στις ηλικίες 45-64 (27-28%) και 65+ (18-45%).
Το σημαντικότερο όμως όλων των στοιχείων είναι ότι σύμφωνα με το 52% των Δημοκρατικών ψηφοφόρων της Άϊοβα που πιστεύουν στην ανάγκη αλλαγών, το 51% πιστεύει ότι αυτός μπορεί να τις πετύχει. Μόνο το 8% πιστεύει ότι ο υποψήφιος πρέπει να έχει "εκλεξιμότητα" στις εκλογές του Νοεμβρίου, ενώ το υπόλοιπο 19% θέλει τον υποψήφιο ανθρώπινο και το 20% έμπειρο.
Η Χίλαρι Κλίντον δήλωσε (σε δική μου μετάφραση): "Το πιο σημαντικό όσο προχωρούμε στη διαδικασία (των εκλογών για το χρίσμα) είναι να εστιάσουμε στα δύο μεγάλα ερωτήματα: Πώς θα κερδίσουμε το Νοέμβριο τις εκλογές και ποιος θα είναι ο καλύτερος πρόεδρος".
QUIZ: Μήπως μπορείτε να μαντέψετε ποιος θα είναι ο υποψήφιος πρόεδρος των Δημοκρατικών στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ;
Επειδή δεν μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για μακρύ χρονικό διάστημα........
Επειδή η χρεωκοπία είναι πασίδηλη και ανυπόφορη..........
Επειδή το πολύμορφο και ισχυρά διαπλεκόμενο σύστημα αποδοκιμάζει ανοικτά την ακολουθούμενη πολιτική...............
Πιστεύω ότι υπάρχουν τα στοιχεία εκλογής ενός Αφρο-αμερικανού (ή Αφρικανο-Αμερικανού εσχάτως) στην προεδρεία των ΗΠΑ για πρώτη φορά στην ιστορία τους.
Τα αποτελέσματα στην Άϊοβα τα κρίνω ως πραγματικά ελπιδοφόρα για τον 46χρονο γερουσιαστή, όχι τόσο επειδή κέρδισε κάποιους λίγους εκλέκτορες ή επειδή έδωσαν μια ισχυρή ώθηση στην καμπάνια του αλλά κυρίως επειδή έχουν ποιοτικά χαρακτηριστικά που εάν επανεμφανιστούν στο Νιου Χαμσάϊρ θα σηματοδοτούν ένα συγκεκριμένο προφίλ υποψηφίου που προκρίνουν οι δημοκρατικοί για τις προεδρικές εκλογές.
Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι τα ακόλουθα (πηγή: New York Times):
1) Ψήφισαν 239000 πολίτες σε σχέση με τις 125000 του 2004. Δηλαδή, σε ποσοστό, 90% περισσότεροι ψηφοφόροι άσκησαν το δικαίωμα τους. Το 57% αυτών ήταν ψηφοφόροι για πρώτη φορά και το 41% ψήφισαν υπέρ του Ομπάμα έναντι 29% της Κλίντον. Το συμπέρασμα μου είναι ότι στην Άϊοβα οι Δημοκρατικοί παίρνουν σοβαρά την υπόθεση της υποψηφιότητας του κόμματος για τις εκλογές και οι νέοι προτιμούν το νέο.
2) Ο Ομπάμα επικρατεί της Κλίντον ανεξαρτήτως: α) φύλλου (35-23% στους άνδρες, 35-30% στις γυναίκες), β) φυλής (33-27% στους λευκούς, 72-16% στους μαύρους, 49-26% στις άλλες φυλές), γ) εισοδήματος (34-32% με εισόδημα λιγότερο από $50000, 36-23% με εισόδημα περισσότερο από $50000) και κριτηρίου προτεραιότητας γύρω από την τρέχουσα πολιτική κατάσταση: Είτε οι ψηφοφόροι θεωρούν την οικονομία, είτε τον πόλεμο στο Ιράκ, είτε το σύστημα υγείας σημαντικότερο ψηφίζουν Ομπάμα.
Επίσης:
1) Φαίνεται οι ψηφοφόροι του να είναι πιο συσπειρωμένοι αλλά να κερδίζει και τους ψηφοφόρους της τελευταίας στιγμής,
2) Τον προτιμούν οι singles (43-24%) αλλά χάνει τους παντρεμένους για μια ποσοστιαία μονάδα (28-29%),
3) Κερδίζει στις ηλικίες 17-29 (57-11%) και 30-44 (42-23%) αλλά χάνει στις ηλικίες 45-64 (27-28%) και 65+ (18-45%).
Το σημαντικότερο όμως όλων των στοιχείων είναι ότι σύμφωνα με το 52% των Δημοκρατικών ψηφοφόρων της Άϊοβα που πιστεύουν στην ανάγκη αλλαγών, το 51% πιστεύει ότι αυτός μπορεί να τις πετύχει. Μόνο το 8% πιστεύει ότι ο υποψήφιος πρέπει να έχει "εκλεξιμότητα" στις εκλογές του Νοεμβρίου, ενώ το υπόλοιπο 19% θέλει τον υποψήφιο ανθρώπινο και το 20% έμπειρο.
Η Χίλαρι Κλίντον δήλωσε (σε δική μου μετάφραση): "Το πιο σημαντικό όσο προχωρούμε στη διαδικασία (των εκλογών για το χρίσμα) είναι να εστιάσουμε στα δύο μεγάλα ερωτήματα: Πώς θα κερδίσουμε το Νοέμβριο τις εκλογές και ποιος θα είναι ο καλύτερος πρόεδρος".
QUIZ: Μήπως μπορείτε να μαντέψετε ποιος θα είναι ο υποψήφιος πρόεδρος των Δημοκρατικών στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
